Üzgünüm Anne, Kızın Evde Kalık

Bugün de evlenmedim. Yarın için de planlarım arasında evlenmek yok… Hatta mümkünse ben evlenmek istemiyorum. Zorunda mıyım ki acaba?

Artık ciddi bir ilişki bulsam da evlensem değil mi? Kazık kadar kadın oldum, hala laylaylom galiba bana göre sevmeler… Darısı kadar kafama taş düşsün ki bir baltaya sap olamadım. Hikayedeki balta kocam oluyor sanırım. Çünkü evlilik dediğin tek başına yapılabilen bir eylem değil. Eğer ben sap olacaksam, bir de balta lazım bana!

Olmuyor annem olmuyor işte… Ya ben sevemiyorum ya onlar sevmeyi beceremiyor. Önüm arkam sağım solum hep hissiz adam. Hepsine çay içiriyorum ben, çamlak çömlek patlıyor.

Maşallah hepimizin ayrı yerlerde başka defoları var. Her tanıştığım kişide bir kez daha şaşırabiliyorum. Biliyorum; o son çocuk iyiydi, zengin, kibar, yakışıklı, ilgili… ama bilmediğin şu ki aslında tam bir dingildi!

Bu kadar erkeğin içinde yüzüp ıslanmamayı nasıl başarıyorum bilmiyorum ama evleneceksem ben sırılsıklam aşık  olmadan evlenmeyeceğim! Ama çok istiyorsanız beyaz kabarık bir şeyler giyerim, akrabaları da toplar biraz oynarız. Maksat tören olsun.

Çünkü sevgili anneciğim; aşk evliliği yapamadığı sürece, maalesef senin kızın evde kalık.