Bugün de evlenmedim. Yarın için de planlarım arasında
evlenmek yok… Hatta mümkünse ben evlenmek istemiyorum. Zorunda mıyım ki acaba?
Artık ciddi bir ilişki bulsam da evlensem değil mi? Kazık
kadar kadın oldum, hala laylaylom galiba bana göre sevmeler… Darısı kadar
kafama taş düşsün ki bir baltaya sap olamadım. Hikayedeki balta kocam oluyor
sanırım. Çünkü evlilik dediğin tek başına yapılabilen bir eylem değil. Eğer ben
sap olacaksam, bir de balta lazım bana!
Olmuyor annem olmuyor işte… Ya ben sevemiyorum ya onlar
sevmeyi beceremiyor. Önüm arkam sağım solum hep hissiz adam. Hepsine çay
içiriyorum ben, çamlak çömlek patlıyor.
Maşallah hepimizin ayrı yerlerde başka defoları var. Her
tanıştığım kişide bir kez daha şaşırabiliyorum. Biliyorum; o son çocuk iyiydi,
zengin, kibar, yakışıklı, ilgili… ama bilmediğin şu ki aslında tam bir dingildi!
Bu kadar erkeğin içinde yüzüp ıslanmamayı nasıl başarıyorum
bilmiyorum ama evleneceksem ben sırılsıklam aşık olmadan evlenmeyeceğim! Ama çok istiyorsanız
beyaz kabarık bir şeyler giyerim, akrabaları da toplar biraz oynarız. Maksat
tören olsun.
Çünkü sevgili anneciğim; aşk evliliği yapamadığı sürece, maalesef
senin kızın evde kalık.
