Çok fena küsmüş bulunmaktayım aşk meşk durumlarına. Yıllardır ne geyikli tayt ne de Ugg giymiş bir kadın olarak hayatın bana biraz da olsun torpilli davranmasını beklerdim. Bırak torpili, davranmıyor bile bu aralar......
O kadar bunaldım ki bir yere varmayacak yollarda yürüyüp durmaktan, sadece duruyorum artık. Evet, hiçbir şey yapmadan öylece duruyorum. Mümkünse boş zamanlarımı da evde üçlü koltuk olarak geçiriyorum. Zaman zaman da kumanda olarak... Hafta sonları ise yatağımdan çıkıp gittiğim en uzak yer mutfak. Orada da çaydanlık olarak takıldıktan sonra hafta içi işe gidip sandalye olarak hayatımı tamamlıyorum.
Bu saçma sapan nesnesel hayatımın içinde de tabi ki kimseyle tanışmıyorum. Böylece ne aşık olabiliyorum ne de mutsuz olabiliyorum. Fakat şöyle zottirik bir durum var ki mutlu da olamıyorum.
Rutin hayatıma girmişse demek... Açılmıyor!
