Herkes Çift Ben Tekim

Merhaba,

Ben arkadaşlarının düğünlerinin sonunda masada tek başına oturan kadınım. Herkes mutlu çiftle vedalaşırken, içkisinden bir yudum alıp etrafı seyreden kadın. Saçı başı dağılmış, makyajı akmış…

Filmlerde, tam bu esnada yanına esas oğlanın oturduğu kadın. Ama sadece filmlerde.

Yorgunum. Bütün gece Ankara havası oynamak değil beni yoran. Damat halayının en hızlı kısmındayken, ayakkabımın ayağımdan fırlayabilme ihtimali de yormaz beni. Tam çiftetellinin hararetiyle terlemişken, bir anda duyulan slov müzik var ya, işte o yordu beni. Yüzümde minnoş bir gülümsemeyle, uygun adım masama dönmek… Çünkü o zaman anlıyor ki insan “yalnızsın”.

Zaten düğündesin bir kere! Durum oldukça vahim. Üzerine prenses kostümünü giydirmişler, saçların gelinin en yakın arkadaşı topuzu, yüzünde Bülent Ersoy makyajınla hoppidi hoppidi oynamak zorunda bırakılıyorsun! Daha sen bu duruma alışamadan slov müzik eşliğinde birbirine sarılmış bir takım çiftler sana “yalnızsın” diye bağırıyor resmen. O kadar çiftler ki, gözlerini ovuşturmak istiyor insan! O an içinden sahneye çıkıp, piyanist şantörün elinden mikrofonu alıp “Oynamaya gelmedik mi ya napıyosunuz ehi ehi” demek geliyor. Neyse ki yapamıyorsun…

Ben de bayılmıyorum bir adamın boynuna kollarımı dolayıp, amaçsızca bir sağa bir sola sallanmaya ama insan bazen salak salak sarılıp sallanabileceği biri olsun istiyor demek ki…

Tam bu düşüncelerle masana doğru yol alırken her adımda müzik biraz daha acıklı bir hal alıyor. Çünkü yan masadaki teyze oğlunu dürtüyor. Bu teyze, sabahtan beri yanına gelip gidip “ayh canım darısı başına” diyen teyzeyle aynı kişi. Düğün teyzesi o çünkü. Her düğüne gidip bekar kızları çıldırtmak amacıyla üretilmiş. Hamurunda Esra Erol var bu teyzelerin, dikkatli olmazsan her an paravanı açabilir!

Yalnızlığını da yanına alıp masana oturuyorsun, içkinden bir yudum alıyorsun ki garson gelip son yudumu bardakta duran içkini alıp gidiyor. Garsonluğun ilk şartı bu çünkü. Son yudumu içiren garsona garson demiyorlar, racona ters! Sinirden küçük bir titreme geliyor insana ama içerisi o kadar sıcak ki o bile uzun süremiyor.

Ve bu sırada müzik yine hareketleniyor. Eteklerini tutmuş sana doğru koşan gelinle göz göze geliyorsun. Hayır, maalesef düğünden kaçmıyor. Seni oynamaya götürmek bütün amacı… Elinden tutup seni piste doğru çekerken de kulağına fısıldıyor “ayakkabının altından adın silinmiş!”. Aman Tanrım! Yaşasın!

O kadar bekarsın ki, ancak bu kadar bekar olabilirsin yani!

Yine tam oynama ritüeline kendini alıştırmışken bir sessizlik oluyor. Neymiş? Gelin çiçeğini atacak! İşte şimdi gecenin yıldızı sensin! Düğün teyzesinin gözleri parıl parıl!

Çiçeği tutmuş olmanın ya da tutamamanın bir önemi yok. Defalarca kez o çiçeği tuttum ben, adım da yüz kere gelin ayakkabısının hatta damat ayakkabısının altından bile silindi. Evet hala yalnızım! Hep beraber el ele tutuşup tekrar edelim mi? Evet ben yalnızım!

Yine slov bir müzik giriyor fondan. “Evet yalnızsın”

Bütün gece, bir çift arkadaşını mutluluğa uğurlamak amacıyla ülkenin bütün folklorik danslarını yaptıktan sonra yine usulca dönüyorsun masana. Evet ben yalnızım.

Makyajın akmış, saçın dağılmış…

Gelin ve damatla vedalaştıktan sonra atıyorsun kendini buz gibi sokaklara. Bir darısı başına gününün daha sonuna gelmenin mutluluğuyla.

Ve onlar bilmese de, sen biliyorsun ki; ya bir gün o film gerçek olacak ve esas oğlan yanına oturacak ya da ömrünün sonuna kadar çift kişilik yatakta çapraz yatmanın tadını çıkaracaksın!

Etrafındakiler kadar rahatsız değilsen yalnızlığından, herkes çift diye çift olmak zorunda hissetmiyorsan, belki de onlardan daha mutlusundur.

Unutma herkes çift. Sen TEKSİN!