LALE’YLİ LALA LULA DA LAMBURLEYLİ FERDİ!

          Ürküyorum henüz, en yakın arkadaşlarımla çalıştığım işten yeni ayrılmışım. Yeni bir aşk yeni bir iş yine gülecek bir neden lazım olduğundan ufak bir tatilin ardından yeni ofisimdeyim. Karanlık, izbe, yerin altında bir yer. Sadece içerideki insanların parlaklığıyla aydınlanan bir ofis ama yazın ortasında karşılaştığım sıcak karşılamanın yanı sıra ofis bildiğiniz buzhane. İnsanların sıcaklığı bile ısıtmaya yetmemiş orayı, Ağustosun ortasında herkesin üzerinde bir hırka…

          Yeni patronumla görüşüyorum, işimin başına geçmeye hazırım. Fakat başına geçeceğim bir masam yok henüz. Editör varmış bir tane Tuğçe, onun masasına sandalyesine, bilgisayarına ve hatta hoperlörlerine bile çökmek suretiyle bana yeni bir yaşam alanı yaratıyoruz. Tuğçe döndüğünde ne olacak bilmiyorum…. Bir kız var, bana yardım ediyor sürekli, masayı çekiyor, bilgisayarı taşıyor… Ben de bakıyorum saksı gibi… Patronun dediklerini düşünüyorum “Damla’yla ortak çalışacaksınız onunla iyi arkadaş olmalısınız.” Yaklaşık bir saattir bana yardım ederken harap düşmüş kıza soruyorum; “Damla kim?” kız durur mu? Hemen cevabı yapıştırdı; “Damla benim!” 

          Hoşbulduk Bitter, ben  ve potlarım seni selamlıyoruz…
          

          Her sabah erken geliyorum işe, gereğinden fazla erken geliyorum hatta ama ben ne kadar erken gelirsem geleyim kapıda kalmıyorum. Çünkü sarısın bir kız var, delirmiş gibi saatler öncesinden geliyor sürekli ofise. Benim için sakıncası yok, zaten anahtarım da yok, baya ii yani ofiste birinin bulunması…

           Artık bir ritüel halini almaya başlıyor sabahlarımız, ben kapıyı çalıyorum, sarışın kız Lale karşılıyor beni, günaydınlaştıktan sonra “mutfak” diyerek kahvaltıya geçiyoruz.  Her sabah bir dedikodu seansı, ben anlatyorum Lale anlatıyor, Lale anlatıyor ben dinliyorum… Konumuz hep aynı, Lalenin kavuşamadığı aşkı Ferdi. 

          O kadar güzel seviyor ki Lale, Ferdi’yi görmenize gerek yok, Lale’nin gözlerinde görebiliyorsunuz zaten onu.  O kadar güzel anlatıyor ki Ferdi’sini, tanışmanıza gerek kalmıyor, tanıyormuş hissine kapılıyorsunuz. 

          Sarı Lale, yıllardır seviyor Ferdi’sini, fakat bir türlü aralarında bir ilişki başlamıyor. Lale sabır küpü, bekliyor bir gün gelecek, ben de mutlu olacağım diye. Görüşüyorlar sürekli, biri Ankara’da biri İstanbul’da olmasına rağmen sık sık buluşuyorlar. Lale bıkmadan usanmadan sürekli İstanbul yollarında… Her yolculuk öncesi bir panik, bir heyecan… Kuaföre gidiliyor, ne giyilecek seçiliyor, bütün ofis durumu biliyor ve öpücüklere boğulup, bol şans dilendikten sonra Lale yollara gönderiliyor. Her dönüşü başka bir hikaye, kah ağlıyor Lale kah gülüyor… Ama sabrın sonu yok bekliyor, bir gün Ferdi de onu sevdiğini söyleyecek…

          Gelişmeleri sabah kahvaltılarında yakından takip ediyorum. Biliyorum çünkü birini sevip beklemenin, onun da seni sevmesini istemenin ne demek olduğunu. Ama ben bırakmışım o işleri, Lale’nin sabrından bana hiç düşmemiş… Pes etmişim ben. İstiyorum ki Lale başarsın, bu benim de zaferim olsun. 

          Gel zaman git zaman olaylar gelişiyor, Lale her İstanbul’dan döndüğünde gülüyor. Artık tek mutsuzluğu Ferdi’sinden ayrılmış olması. Keyfimiz yerinde fakat hala bilemiyoruz sevgililer mi değiller mi?

          Bir gece dışarıya çıktım, çok içmişim. Sabah işe gidiyorum fakat midem felaket… Otobüse biniyorum ve tek istediğim yanımdaki şişko kızın üzerine kusmamak. Keşke yanıma torba alsaydım derken kendimi otobüsten dışarıya atıp Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığının önüne bütün enerjimi ve tabii kaynaklarımı bırakıyorum. Bir taksiye atlamak suretiyle sonunda ofise ulaşıyorum. 

          Mutfakta bir adam oturuyor Lale’nin yanında. Heralde ben hala sarhoşum derken Lale tanıştırıveriyor bizi “Ferdi, Burçin” !!!!
Kafam güzel, dünya güzel, sen güzelsin güzelsin muhabbetleri, kakaralar kikiriler… Bir şekilde herkes Ferdi’yi çok seviyor. Ferdi de beni çok sevmiştir diye düşünüyorum bir de ayık görse bayılırdı aslında…
Her şey mükemmel Lale’nin yine ayakları yerden kesilmiş, uçarak geziyorlar Ferdi’yle beraber Ankara semalarında. 

          Artık herkes bekliyor, ne zaman sevgili olacaksınız?

          Bir Cumartesi gecesi telefonum çalıyor, arayan Lale. “Biz sevgili olduk” diyor neredeyse mutluluktan ağlayacak. Sesinden fışkırıyor aşkı, bağırıyorum evin içerisinde sevinçten. O kadar mutlu oluyorum ki, o kadar mutlu oluyoruz ki, Pazartesi günü olanları duyduğunda “ benim minik yavrum Melis”in gözleri doluyor. Çünkü hepimiz Lale ile Ferdi’nin kavuşmasını bekliyoruz uzun zamandır. Hepimizin kendimizden bir şeyler bulduğumuz Lale’nin hikayesinde Türk filmi tadında seyrettiğimiz senaryonun mutlu sonla bitmesi hepimizi yeniden umutlandırıyor Aşk için. Olamaz mı? Olabilir….