Şoşo ve Delitasyon

Bilgisayara yumulmuş çalışırken darlandım, biraz kendime gelmek için yerimden kalktım ve ofiste dolanmaya başladım. Satış ofisindeki kızların yanına gittim, biraz dedikodu yapar eğleniriz diye… Kapıdan içeriye girmemle birlikte hayatımda daha önce hiç duymadığım bir soruyla karşı karşıya kaldım.

-Meditasyona gidelim mi?

Bir afallama yaşadıktan sonra, üç saniye kadar içimden düşündüm “ meditasyon mu? Ne ki o? Nasıl yapılır ki?” ve cevap verdim.

-Tamam gidelim.

Biz ofisin umutsuz ev kadınları, üç kız, çamura dönmüş aşk hayatımızdaki sorunları düşünmekten biraz uzaklaşmak için meditasyona gidiyoruz. Amerikan sineması sana sesleniyoruz, hep senin başının altından çıkıyor bunlar!

Koştur koştur işten çıkıp küçük arabamıza binerek koyuluyoruz yola.  Müziği de açıyoruz bangır bangır, böğürmek suretiyle şarkı söyleyerek gidiyoruz yavaş yavaş nitekim çok trafik var (Selam Melih Gökçek Naber?) İçimizdeki Halil Sezai’yi arabaya kustuktan sonra inşaatın yanındaki krem rengi villaya ulaşıyoruz.

Arabayı park ediyoruz, içeri girmek için bahçe kapısını zorluyoruz. O sırada villanın içinden çıkan turuncu şalvarlı, uzun kabarık saçlı ve sakallı amca Hürrem Sultan Türkçesiyle yol gösteriyor “ oradan değil garaj kapısından!”  Neyse garaj kapısından, bacasından bir şekilde içeriye giriyoruz. Ayakkabılarınızı çıkarın komutundan sonra, şipidik çoraplı ayaklarımızla sonunda kapalı bir yerdeyiz. Ne olduğu tam anlaşılmayan bir yer, ev gibi, ama olmaması gerekmez miydi? Bildiğin ev burası diyorum ve adam “evet hepimizin evi burası, sizin de eviniz” diyor!?

Bir kadın geliyor hemen, sakallı amcanın karısıymış, terlik verelim size diyorlar… İstemiyoruz. Giymem ben öyle başkasının giydiği terliği kaç kişi giyiyordur onu kim bilir falan diye içimden söylenirken, kadın ve adam sürekli ısrar etmeye devam ediyor “giyin, giyin üşürsünüz bıdı bıdı bıdı…” Darlanıyorum artık ben, giyicem yani artık yeter ki ısrar etmesinler daha fazla… Dolaptan komik kalpli terlikler çıkıyor, hepimize bir tane…

Geriliyorum ben, sigara içmem lazım “biz uzun yoldan geldik de nerde sigara içebiliriz?” diyorum istemsizce “uzun yol?” neyse… Balkonu gösteriyor kadın;

“Burada içebilirsiniz, balkonda terlik de var”

 Ne terliği? Balkon terliği mi? Evde ayrı balkonda ayrı terlik mi giyiyorsunuz? Diye kıkırdarken balkonda “Yalan Dünya Pilastik Terlikleri” ile tanışıyoruz. “Merhaba dünyalı!”

Terlikle kafayı bozmuş meditasyoncu kadın gittikten sonra “bizden başka da kimse yok herlde” diye konuşurken bir araba yaklaşıyor. Bir kadın ve bir adam iniyor arabadan. “Tanıdıklarmış bide ahaha bak onlar daha uzun yoldan gelmiş, 07 plaka Antalya’dan geliyorlar herhalde” şeklinde saçma konuşmalrın ardından sonunda evin bodrum katına meditasyon alanına iniyoruz.

Bomboş bir oda, yerde otobüs koltuklarına benzer minderler var, duvarda da meditasyon felsefemizin temsilcisi Şoşo amcanın fotoğrafları ve yazıları…

Bizi kapıda karşılayan Kabasakal amca, bir oda gösteriyor ve üzerimizi değiştirebileceğimizi söylüyor. Neden ne giymemiz gerekiyordu ki?

Kabasakal amca, terlikçi kadın, Antalyalı kız ve abisi, sarışın kız, sakallı yabancı amca ve biz. Ortam çok canlı, daha da canlanacak ama henüz biz bilmiyoruz. Hepimiz yerdeki minderlere oturuyoruz. Şoşo hakkında biraz bilgilendirildikten sonra “Dolunay Kutlaması Ritüeli” için hazırlanıyoruz. Adam bize ritüeli anlatırken kulağımda bir uğuldama oluyor “yarım saat istemsiz hareketlerle dans edeceğiz..” nasıl yani?

Herkes oldukça cool görünüyordu aslında dans nerden çıktı ki şimdi? Hani bağdaş kurmalı, Nirvana’ya ulaşmalı meditasyona noldu? İiydi o! Ne dansı beee! Derken ben, herkes ayaklanıyor.

Şoşo amcanın yaptığı enteresan etnik müzikler dolduruyor odayı, “hayır ya olamaz”

Terlikçi kadın elinde bir sepetle bize doğru yaklaşıyor, içinde ne olduğunu anlamıyorum, yüzüme bakıyor, çorap zannediyorum ki uyku gözlüğü olduğunu anlıyorum. “Dans ederken konsantre olabilmek için” te allaaaam! İmdat!

Neyse benim çok sevgili, meditasyona gidelim fikrinin sahibi canım arkadaşım hemen kapıyor bir gözlük, biz istemiyoruz, neyse ki bu sefer ısrar etmiyor…

Herkes dans etmeye başlıyor, yani siz ona dans derseniz tabi… Antalyalı ablamız bildiğiniz zombiymiş, abisi ise goril, kabasakal amca dolunayla iletişim kurun diye bağırarak elleri havada apaçi dansı yapıyor, karısı lirik dansçı, yabancı amca elleri kolları hoppidi hoppidi zıplıyor, sarışın kızsa Demet Akalın’ın dansçısı kıvamında… Fikir sahibi arkadaşım gözünde gözlük flemenko hareketleri yapıyor, diğer arkadaşım gülmekten gebermiş vecihi taklidi yapıyor, bense anormal! görünmemek için sallanıyorum sadece…

Bu şekilde yarım saat boyunca dans etmemiz gerekiyor, ama ben sadece gülmekten kusuyorum… Hatta çok gülüyoruz diye yaramazlıktan ceza alıyoruz ve vecihi arkadaşım gözüne gözlük takılarak başka köşeye göderiliyor!

Zaman geçmek bilmiyor, tam dalmışım “bunlar da geçicek” diye düşünürken yabancı amca boğa şeklinde bana doğru koşmaya başlıyor! Kenara kaçarak kurtulmayı başarıyorum derken Antalyalı abi yerde taklalar atmaya başlıyor! ve hepsi “uaaa aaa” şeklinde sesler çıkarıyor… “Aman Yağrabbi!”

Herkes kendini o kadar kaptırmış ki kan ter içindeler, ortamda tütsülenmiş bir ter kokusu, sanırım artık bayılıcam… O sırada müzik bitiyor ve herkes kollarını havaya kaldırarak bir ağızdan “ŞoŞoooo” diye bağırıyor ve benden yükselen o ses “Oooo Yeeee”

Bitti zannediyorum ama bu yaklaşık yirmi dakika daha devam ediyor, tımarhanedeyim herhalde, kamera nerde el sallıcam söz veriyorum kızmıcam!

Sonunda üç kere “Şoşooo” diye bağırarak delirmek şeklindeki dansa bir son veriyoruz.

Yerlerimize oturuyoruz, bu sefer lirik dans başlıyor, yabancı amca namaz kılarımsı hareketler içinde secdeye falan yatıyor… Sanırım rüya görüyorum!

Gözlerimizi kapatıyoruz, on dakika kadar müziği dinliyoruz…

Sonraki on dakika da ise müzik de kesiliyor ve açlıktan gebermek üzere olan midelerimizin gurultusu eşliğinde kabasakal amcanın sözleriyle meditasyon yapıyoruz! Yatak odası ses tonuyla anlatıyor amca, aşk içinizde, siz sevgisiniz… ve sarışın kızın horlama sesi duyuluyor…

Kabasakal amca bozuntuya vermeden devam ediyor, “ölüsünüz siz, yoksunuz aslın…” ve ben de uyuyorum…

Bir çan sesiyle uyanıyorum, sanırım uyuyakalanlar için bu yolu bulmuşlar…

Biraz da kitap okuyorlar bize, Şoşo kitaplarından ve sonunda meditasyon! Bitiyor….

Kaba sakal amca yanımıza geliyor; “Pazar günü de Zen kahvaltısı yapacağız, burada duşunuzu aldıktan sonra kahvaltı yapabiliriz…”

Ardından yine terlik ısrarıyla hep birlikte fotoğraf çekiliyoruz…

Pılımızı pırtımızı toplayıp yukarıya kendimizi zor atıyoruz…

Antalyalı kız kıstırıveriyor köşede, fikir sahibi arkadaşımıza bakıyor ve “sensin dimi?” diyor, bizimkinden cevap geliyor;

-Tabi insan insana benzer…

-Hatırlamadın mı beni? Şişko Zeliha’yım ben!

-Aaaaa Şişko Zeliha, gel bir öpeyim!

Diyaloğunun ardından Şişko Zeliha’nın abisi diğer arkadaşımın beş dakika kadar anlamsızca elini sıkıyor, konuşmuyorlar ama hepsi bir garip bakıyor zaten. Sanırım huşu içinde olduklarından… Ama ne olduğu artık umurumda bile değil, hayatım boyunca unutamayacağım anılarımı da yanıma alarak ayakkabılarımı yarım yamalak giyip olay yerinden kaçarken, fikir sahibi arkadaşımın son yorumuyla gerçekten ölmek istiyorum “Terlikler Güzelmiş”!