Huzur İsrafta

          Hayatını değiştiremiyorsan, saçını değiştir en azından havan olur…

          Terk mi edildiniz? Sevgilinizle mi tartıştınız? Hemen koşun kuaföre ya da alışveriş merkezine…  Değişiklik yapmak iyi geliyor. Kendinizi daha iyi hissediyorsunuz ama aslında hiçbir şeyin değiştiği yok. Sadece daha güzel göründüğünü düşünmek biraz özgüven salgılıyor, o kadar. Sabah uyandığında yine aynı acıyla uyanıyorsun. Karnında böyle kocaman bir sancı, bilinçten önce geliyor bedene. Neden üzülmüştüm ben diyorsun ve ardından aklına geliyor…

          Saçımızı boyatıp yeni kıyafetler giydiğimizde her şeyin daha iyi olacağına inanmamız aslında tamamen çok fazla Türk filmi izlememizden kaynaklanıyor. Neymiş; terkedilen, istenmeyen kadın zengin olmuş ve yeni kıyafetler almış, o güzelim uzun kahverengi saçlarını da güya kestirmiş sarı peruk takmış. Adam da kadına aşık olmuş, bin pişman, kul köle ve ardından mutlu son!

          Paralel evrende işler böyle yürüyor olabilir fakat gerçekler hiç de bu şekilde ilerlemiyor. Sen gidiyorsun bilinçaltındaki Yeşil Çam rüyasıyla, “depresyondayım kuaför bey benim saçları biraz uçuralım!” diyorsun. Maaşının üçte ikisiyle de yeni ciciler alıyorsun. Buraya kadar her şey senaryoya uygun ama sonrasında ne gelen var, ne giden…

          Papaz olmuş saçların ve kredi kartı borçlarınla apışıp kalıyorsun… “Bir kutu da mendil alsaydım keşke ağlayınca sümüklerim aktı” repliğiyle sonlanıyor muhteşem filmin.

          Velhasıl ne yaparsan yap olmuyor bazen…

          Huzur israfta olsa da, her zaman filmler mutlu sonla bitmiyor. Sana da sadece yeni saçların, kıyafetlerin ve her şeyin bittiğini idrak etmek kalıyor…