duyulavmi?

          Ne kadar zor birini sevmek… Önce kaşını gözünü beğeneceksin sonra kıyafetlerini, konuşmasını, düşüncelerini… Sevgilinizi komik mi alırdınız yoksa zeki mi? İsterseniz içine birazda romantizm ekleyebiliyoruz promosyon olarak!?

          Aslında çok da fazla seçme şansın yok, neye göre aşık oluyoruz bilmiyoruz sonuçta… Bir tabur adamla tanışsan içlerinden sadece birini seçiyorsun. Televizyonlarımızın vazgeçilmezi evlendirme programlarında da dedikleri gibi “elektrik alıyorsun” birinden işte o kadar…

          Etrafında bir dolu seçenek varken, senin parmağın sadece onu işaret ediyor. Kapında yatsa diğerleri, umurunda değil…

          Başlarda her şey çok heyecanlı oluyor. Aradığı zaman kalbin pörtlüyor, gördüğün zaman elini kolunu koyacak yer bulamıyorsun. O andan itibaren her şey bir mucizeye dönüşüyor; aynı anda birbirinize mesaj atmalar, tam da onu düşünürken seni araması, efendime söyleyeyim bir gülüşmeler sırıtmalar… Zaman geçtikçe monotonlaşsa da yaşadıklarınız fark etmiyor artık senin için çünkü çoktan kötü yola düşmüş oluyorsun, artık ayı da olsa öküz de olsa, anlayışsız bir domuz da olsa seviyorsun onu…

            Ne kadar zor aslında birini sevmek… Çünkü sevdiğin zaman sevilmek de istiyorsun. Bütün önceliklerin o olmuşken, sen de onun önceliği olmak istiyorsun. Kocaman bir pasta olan hayatının tümünü ona hediye ediyorsun ama senin onun pastasında sadece bir dilim olma fikrin canını sıkıyor. Sen, her zaman yanında olmasını isterken, o arkadaşlarıyla buluşuyor. Ama en çok da, sana söz vermişken son anda başka bir iş çıkarmasına sinirleniyorsun. Telefon konuşmaları azalıyor, görüşmeler seyrekleşiyor. Belki de hiç başlamamış olan ilişki bitişe doğru ilerliyor.

          Ama artık ne olursa olsun seviyorsun onu. Fakat zaman geçiyor ve aranızdaki ilişki ilerledikçe şartlar zorlaşıyor. O hiçbir zaman senin ne istediğini anlamazken, sen her zaman onu suçluyorsun. Ama yine de anlam veremediğin bir şekilde sabah onunla uyanıyor, akşam onunla yatıyorsun. Adı ağzına yapışıyor… Arkadaşların dinlemekten bıkıyor, sen anlatmaktan bıkmıyorsun… 

          Sonra sürekli aklında aynı soru dolanıp durmaya başlıyor."Beni seviyor mu?" ve bunu kendine sorduğun anda, sizi masallara götürecek olan at arabası bir anda kocaman bir kabağa dönüşüveriyor. Çünkü biliyorsun, o seni ya sevmiyor ya da hiç senin onu sevdiğin gibi sevmemiş aslında... Aklında binlerce soru beliriyor ve en çok da "Madem sevmiyordu neden hayatıma girdi?" diye düşünüyorsun.

          O bile senden uzaklaştığını bilmezken, sen hissediyorsun… Elinden gelen her şeyi yapıyorsun belki başa dönmek için fakat sonra çırpındıkça batmak yerine, üzüntülerini de alıp, sen onu terk ediyorsun.

          Terk ediyorsun çünkü daha fazla acı çekmek istemiyorsun… Çalmayan telefonlar, gelmeyen mesajlar, söylenmeyen sözler artık sinirlendirmiyor seni sadece üzüyor. Sen bütün hazırlıklarını yapmış ona giderken, onun kapılarının kapalı olması, o kapıyı kırmak istemen yerine, seni kırıyor...

          “O da beni seviyor mu?” sorusunun cevabını da alıp gidiyorsun sonuç olarak.

          Bu yüzden belki, sevişmek sevmekten daha kolay geliyor insanlara çünkü biriyle sevişirken o da benimle sevişiyor mu? diye düşünmen gerekmiyor…