Gelecek de Bir Gün Gelecek

          Gün gelecek devran dönecek, yaşlar kemale erecek, bir de bakmışız oğul değil baba, torun değil büyükanne oluvermişiz.  Dantelin ne olduğunu bilmeyen torunlarımıza, biz senin yaşındayken kaset sarardık falan gibi iğrenç cümleler kurarken bir yandan da evin içinde yakın gözlüğümüzü arayacağız yana döne…

          Anlamayacaklar o zaman bizi, akşamları TRT’de Türk Rock Musikisi programlarını izliyoruz diye dalga geçecekler. Bizim anneannelerimizin ud çalma hikayeleri gibi bizimde gitar çalma anılarımız anlatılacak. Arkadaşlarımızı görmek için, über HD sanal sarmallı telefonları kullanmak yerine toplaşıp kahve içmemize bir anlam veremeyecekler. Bizim zamanımızda… diye başlayan bir takım cümleler dolanacak dilimize. “O zamanlar maç yayınları paralıydı, bütün komşular bir eve doluşur izlerdik. Playstation cafeler vardı, arkadaşlarımızla gider turnuva yapardık… Sizde nerdeee simülasyon barlara gidin asosyal yaratıklar!”

          Onlara asosyal diye çemkirirken bizse, artık kağıt inceliğine gelmiş süpersonic mega pikselli televizyonlarımızda dizi izlemeye devam edeceğiz. Sabah kuşaklarında eski Türk Filmleri yerine, eski Türk dizileri yayınlanacak; beş yüz milyon kere, hiç izlememiş gibi Asmalı Konak, Deli Yürek, Muhteşem Yüzyıl izleyeceğiz. Zaten bütün televizyon kanalları Acun’un elinde olacağından akşam kuşaklarında da Best of Survivor, “O”n bininci ses Türkiye gibi programlarla oyalanacağız. Cem Yılmaz’a sadece biz güleceğiz, şimdinin Levent Kırca kıvamına gelecek. Torununa “ben kapağı buraya bırakıyorum ihtiyacı olan alsın” deyip kendi kendine gülen yaşlılar olacağız.

          Şimdi bile yaşadığımız para birimi sorunları o zamanda peşimizi bırakmayacak; çocuk bin lira isteyecek, biz altı sıfır atıp ne demek istediğini anlamaya çalışırken kafamız karman çorman olacak.

Söylediğimiz şeyleri de anlamayacaklar, “yavrum, her şeyim hıyar diyene tuzla çatalla koşuyorsun” dediğimizde aval aval yüzümüze bakacaklar. Kelimelerde de sorun yaşayacağız, biz inanılmaz derken onlar anbililibıııl diyecekler…

          Velhasıl-ı kelam, bir gün gelecek şimdi baktığımız gözlerle aynaya bakacağız ama hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Otobüslerde yer vermiyorlar diye sinirlenen tarafa geçtiğimiz anda paralel evrende boyut atlayacağız. Lakin önemli olan, takma dişlerinizi kaybettiğinizde, yanınızda size sarılıp “üzülme aşkım yenisini alırız” diyecek biri olacak mı?